Parafia Rzymskokatolicka p.w. Św.Michała Archanioła

Romański kościół pod wezwaniem świętego Idziego jest jednym z najstarszych murowanych kościołów w Polsce. Jego fundatorem był najprawdopodobniej książę Władysław Herman, a okazją do ufundowania kościoła "cudowne" narodziny jego syna, późniejszego króla Polski, Bolesława Krzywoustego (rok 1085). Na Władysława Hermana jako fundatora świątyni wskazywała pochodząca z późniejszego okresu (obarczona wieloma historycznymi nieścisłościami i aktualnie już nieistniejąca) kamienna tablica w kościele.
O niezwykłych okolicznościach narodzin Bolesława Krzywoustego dość obszernie wspomina w swojej "Kronice" jego nadworny pisarz Gall Anonim. Pisze on, że książę Władysław i jego małżonka Judyta, którzy przez dłuższy czas nie mogli doczekać się męskiego potomka wysłali do duchowych synów świętego Idziego w opactwie Saint-Gilles w Prowansji poselstwo z darami i z prośbą, aby ci przez wstawiennictwo św. Idziego wyprosili im u Boga syna. Wkrótce potem miał się urodzić książe Bolesław. Chociaż Gall Anonim nigdzie w swoim dziele nie wspomina jakoby Władysława Herman ufundował kościół św. Idziego w Inowłodzu (lub jakiekolwiek inne kościoły pod tym wezwaniem), niemniej w kontekście powyższej historii wydaje się to wielce prawdopodobne. Inną możliwością jest, że fundatorem i budowniczym kościoła był sam Bolesław Krzywousty. Szerzenie kultu św. Idziego w Polsce i zwiazane z tym promowanie historii o swoim "cudownym narodzeniu" przez wstawiennictwo tegoż Świętego miało posłużyć Krzywoustemu do umocnienia swego autorytetu i usprawiedliwienia swego prawa do tonu Polski po krwawej walce o ten tron ze swym bratem Zbigniewem.
Dane historyczne wskazują jako na przybliżoną datę powstania kościoła rok 1100 lub lata bezpośrednio po nim (tj. późne lata panowania Władysława Hermana lub wczesne lata panowania Bolesława Krzywoustego).
Wezwanie kościoła każe bliżej zainteresować się osobą patrona. Legenda głosi, że św. Idzi pochodził z bogatego rodu ateńskiego, ale od wczesnej młodości przedmiotem jego troski stała się dola ludzi biednych. Po śmierci rodziców rozdał majątek ubogim i poświęcił się uzdrowieniom i czynieniu cudów. Gdy jego popularność stała mu się ciężarem przeniósł się do południowej Francji, gdzie u ujście rzeki Rodan osiadł jako pustelnik. Tam za namową króla Wizygotów Wamba (672 - 680) zorganizował na bazie reguły św. Benedykta wspólnotę zakonną i wybudował kościół. Wraz z braćmi przeobraził dziką okolicę w dobrze prosperującą osadę. Służył swoim braciom i niósł pomoc wszystkim potrzebującym w okolicy. Zmarł w roku 705. Został pochowany w klasztorze. O tej chwili klasztor zyskiwał coraz to większą sławę w całym chrześcijańskim świecie. Duchowi synowie świętego Idziego opiekowali się pielgrzymami, handlarzami i chorymi. Największy rozkwit klasztoru przypada na XI i XII w., a kult świętego Idziego rozprzestrzenił się na całą Europę. Do dzisiaj czczony jest święty Idzi jako patron pielgrzymów, handlarzy, chorych i orędownik wszystkich tych, którzy mają problemy z posiadaniem potomstwa.
Inowłodzki kościółek p.w. św. Idziego doświadczył na przełomie swojej 900 -letniej historii burzliwych kolei losów. Do 1520 roku ta leżąca na urokliwej skarpie Pilicy ale poza miastem świątynia była kościołem parafialnym dla mieszkańców Inowłodza i okolicznych wiosek. W roku 1520 mieszkańcy Inowłodza otrzymali nowy kościół p.w. św. Michała Archanioła. Kościół p.w. św. Idziego przestał być kościołem parafialnym i jako kościół filialny służył jedynie mieszkańcom niektórych okolicznych wiosek. Odprawiano w nim regularnie nabożeństwa aż do roku 1846. Wyjątkiem był przełom XVIII i XIX wieku, kiedy to po rozbiorach zaborcze władze pruskie przeznaczyły go na magazyn wojskowy. Pod koniec XIX wieku budowla zaczęła popadać w ruinę. Na krótko przed I wojną światową świątynię odrestaurowano, ale w skutek działań wojennych popadła ponownie w częściową ruinę. Gruntownej renowacji obiekt poddano w latach 1936-1938. Jej inicjatorem był ówczesny prezydent RP Ignacy Mościcki, a głównym projektodawcą i wykonawcą inż. W.K. Hennenberg. Od tego czasu kościół jest ponownie miejscem kultu. Do dzisiaj odprawiane są regularnie w okresie letnim niedzielne Msze św. dla miejscowych i dla turystów. Jest też ulubionym miejscem ślubów dla par z całej Polski (i nie tylko), szukających wyjątkowego miejsca dla wypowiedzenia sakramentalnego "TAK". W ostatnich latach ten malowniczy kościółek poddany był jeszcze trzykrotnie remontom i renowacjom: bezpośrednio po II wojnie światowej i w latach 2001 i 2010.
Kościół zwykle jest otwarty tylko przy okazji odbywającej się w nim liturgii. Istnieje możliwość wejścia do wnetrza kościoła także w innycm czasie. W tym celu należy się wcześniej umówić z panem Markiem Stępniem. Tel. 507 529 104.

Remont wieży i zakrystii kościoła wykonano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Remont dachu nawy głównej i odgromienia kościoła wykonano ze środków Urzędu Marszałkowskiego w Łodzi